Jan Elderhorst (82) houdt zijn hele leven al van fietsen. Samen met een vriend fietste hij erop los, totdat ze bedachten dat anderen dit misschien ook wel leuk zouden vinden. ,,We wilden geen vereniging opzetten, maar gewoon een tijd afspreken, een route maken en fietsen. Niks geen gedoe met formaliteiten”, geeft Jan aan. Vanaf dat moment starten de mannen vanaf Trimvereniging Quo Vadis met de fietstochten en later werd het verzamelpunt het gemeentehuis. En dit houden ze al elf jaar vol. Toch is er voor Jan nu een einde aan gekomen.
,,In het begin noemden wij ons de Vrije fietsers!”, lacht Jan. ,,Langzamerhand gingen er steeds meer mensen meefietsen.” Iedere vrijdagmorgen om half tien vertrekt de groep. Jan maakte elf jaar lang de fietsroutes. ,,Dat deed ik de avond van tevoren. Ik keek waar de wind stond en maakt de route”, legt de fietsfanaat uit. ,,We fietsen eerst een stuk, daarna drinken we ergens koffie en dan gaan we voor de wind weer naar huis.” Van half 10 tot half 1 is de groep onderweg.
Uitgedijd
,,Ondertussen is de groep flink uitgedijd met zo’n veertig mannen en vrouwen van boven de zestig”, gaat Jan verder. Op een gegeven moment was er ook behoefte aan meer fietsen dan alleen de vrijdagmorgen. ,,Het clubje werd wat ouder, dus velen waren gepensioneerd. Daarom gingen we ook op woensdagmorgen fietsen”, vertelt Jan. Nog wat later werd de groep ook gesplitst in de hoeveelheid kilometers. ,,Ik kon de lange afstanden van 45 kilometer niet meer mee. Daarom hebben we een groep gevormd die 30 kilometer reed”, zegt Jan.
Er is geen ledenbestand of contributie. Het enige dat mensen opgeven die mee willen fietsen, is een mailadres. ,,Er wordt een route gemaakt, gescand en rondgestuurd. Vervolgens kijken ze zelf of ze mee komen fietsen of niet”, geeft Jan aan. ,,We startten altijd bij het gemeentehuis, totdat corona kwam en we er niet meer mochten staan. Nu verzamelen we bij sporthal De Kuil.” Een club zonder administratie of volgens Jan ‘gedoe’: ,,We spreken gewoon af en gaan fietsen!”
Gezondheid achteruit
Helaas ging de gezondheid van Jan achteruit. ,,Toen was het voor mij afgelopen”, zegt hij. Tot zijn tachtigste heeft hij meegefietst en tot vorige week heeft hij de fietsroutes ontworpen. De rest van de fietsclub wilde iets speciaals doen voor Jan en afgelopen vrijdagmorgen kreeg hij te horen dat hij tot tien uur boven moest blijven in zijn huis. ,,Ik hoorde wat gerommel beneden en om tien uur ben ik toch maar even gaan kijken”, lacht Jan. En daar stond de complete fietsgroep voor zijn deur! ,,Ik stond echt te kijken dat er zoveel gekomen waren. Je ziet alle mailadressen wel op de mail, maar je realiseert je niet dat het er écht veertig zijn. Dat is een hele groep als ze voor je deur staan! Niet iedereen fietst altijd mee, maar nu was de hele groep bij elkaar om mij te bedanken.” Jan moest op een bankje gaan zitten en er werden een paar toespraken gehouden. Hij kreeg als cadeau een aantal bloembakken en er werd koffie gedronken met een Parijse bol. ,,Dat was heel gezellig. Het is heel bijzonder om te zien dat er zoveel mensen naar je toe komen om je te bedanken voor wat je elf jaar gedaan hebt. Ik had wel iets vernomen van een man of tien, maar nu was de hele handel gekomen!” Jan vindt het dan ook erg jammer dat hij niet meer kan fietsen. ,,Tot mijn tachtigste heb ik doorgefietst. Ik vind het heerlijk, maar het valrisico is nu te groot”, geeft hij aan.
Mooie omgeving
Jan heeft ondertussen al zijn kaarten van de fietsroutes verzameld en overgedragen aan de persoon die het overneemt. Alle fietstochten worden gedaan in de omgeving. ,,Ik sprak laatst iemand die een keer meefietste en zei: ‘Ik wist helemaal niet dat de omgeving hier zo mooi was!’ Voor mij was dit ook een verrassing in het begin. Ik had er ook nooit bij stilgestaan dat we zoveel mooie gebieden om ons heen hebben. Met 40 tot 45 kilometer kun je zoveel moois zien!”, glundert Jan. ,,Er zijn heel veel mensen die een veel ruimere omgeving hebben leren kennen en dat is leuk!” Ze fietsen dan ook iedere keer een andere route. ,,Soms dezelfde, want het houdt een keer op. Maar als het bijvoorbeeld vier maanden geleden was dat we een bepaalde route fietsen, dan weten ze dat toch niet meer!”, lacht Jan.
‘Er zijn zoveel mooie gebieden vlakbij’
Voorbij de Lage Vuursche, de Utrechtse Heuvelrug, door de Veluwe en langs Baarn en Hilversum. Er zijn veel plekken waar Jan gefietst heeft. ,,En we namen altijd de kleine weggetjes. Dat zijn veel zandpaden, wat niet altijd even makkelijk was om te fietsen, maar dan zie je wel het leukste. Wegen waar auto’s langs razen die kennen we allemaal wel”, zegt Jan. ,,Er zijn zoveel mooie gebieden en dat vlakbij! Als je even doorfietst ben je midden op de Veluwe, want die begint al bij Putten!”
Elektrische fietsen
In de tussentijd zijn er natuurlijk ook veel elektrische fietsen bijgekomen. ,,Toen wij begonnen had je er geen één en nu denk ik ongeveer twee derde van de club. Hierdoor kun je wel je radius vergroten”, geeft hij aan. Ook is de club een keer of vijf met een busje op pad geweest om bijvoorbeeld een hele dag op de Veluwe te gaan fietsen. ,,Dat is wel heel gezellig, maar je bent dan wel gelijk een hele dag kwijt. Als we op woensdag- of vrijdagmorgen fietsen, heb je daarna nog ruimte voor andere dingen.” En corona speelde natuurlijk ook een rol. ,,We konden op een gegeven moment nergens meer koffie krijgen! Dat was wel jammer. Die stops zijn namelijk altijd erg gezellig. Gelukkig kan koffie ook gewoon in een kannetje.”
Jan heeft veel mooie routes gefietst en kijkt hier dankbaar op terug. ,,Er is zoveel te zien in de omgeving en ik heb dat allemaal beleefd. Het is jammer, maar het is nu klaar.” Gelukkig heeft Jan nu wel een driewieler waarop hij nog steeds zelf tochtjes kan maken. ,,Maar dat is anders fietsen hoor!”, sluit hij af.
